Bir Park salıncağında değil
Deprem görmüş ve onlarca artçı sarsıntı ile
Sallanmış
Bir yerden
Sakarya’dan
99 depremini sakarya akyazida yaşamış, 2 ablam ve bir çok sevdiklerini kaybetmiş biri olarak… yazıyorum
7 gündür acı, merhamet,, pişmanlık, mutluluk, endişe gibi her türden his ile sınanıyoruz…
Söyleyeceğim, anlatacağım çok şey var…
Neredeyse zarar gören her ilden bizzat konuştuğum dostlarım, canlarım, beraber ağladıklarım, feryat ve isyan ettiklerim…
Elbet bunları anlatmaya da sıra gelecek lakin şimdi değil…
Olabildiğince, elimizden geldiğince ihtiyaca çare olmaya, bu esnada psikolojimizi iyi tutmaya, bir yandan çalışmaya, bir yandan ebeveynlik yapmaya gayret ediyoruz…
Günlerdir herkesin çabasını, feryadını, isyanını, gözyaşını büyük bir saygı ile takip ediyoruz…
Ne güzel insanlar varmış etrafımızda…
Sen, evet sen abicim, ablacım, kardeşim, dostum…
Sen, çok güzel bir insansın…
İyi ki varsın…!
Dayanışmalarınız, dualarınız, dilekleriniz ile enkazlardan çıkan o evlatlar, bize sanki bir işaret gibi geldi…
Bu bağlamda hayat arkadaşım semram ve ilk göz ağrım arkadaşım kadirim birde bıldırcınım Ayşem ile birlikte, bir hayata dokunabilmek adına, koruyucu aile olmak için resmi başvuru yapmış bulunuyoruz…
Devlet takdir görür, bize bir hayata dokunma fırsatı verirse, nefes aldığımız sürece yanında olacağız…
Ve bence er ya da geç, iyilik kazanacak…
Kaybettiğimiz canlarımıza rahmet, yaralılarımıza şifa, gerek afet bölgesinde, gerek burada canı ile, kanı ile mücadele edenlere güç kuvvet diliyoruz…
Sanırım bu ellerle, bir minik ayağı daha ısıtabiliriz…
Sizleri çok seviyoruz…
BU VATAN BİZİM..!
Son nefese kadar